کد مطلب:211136 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121

الکبر (خودستائی)
كبر و خودستائی نشانه تحقیر غیر است كه متكبر خود را برتر و بالاتر از دیگران بشناسد متكبر خود را كامل و همه را ناقص می شناسد و بدین جهت برای خود حقی بیشتر قائل است و از این رو تعدی و اجحاف به دیگران می نماید یعنی تكبر موجب ظلم و تعدی می گردد پس این صفت پست و این مرض مزمن مولد امراض و رذائل دیگری می شود.

می فرماید كبر و نخوت خودستائی موجب ظلم و حقد - حسد - تعذی - اجحاف و عدم قبول نصیحت - اعراض از ارشاد و هدایت و محروم ماندن از مكارم اخلاق و غیره می شود - چنانچه امام علیه السلام می فرماید:

قال علیه السلام مامن احد بنیة الامن ذلة یجدها فی نفسه

هر كس نیت كبر و تكبر نماید مگر آنكه در نفس خودش ذلتی حس نماید.

قال علیه السلام لا یطمع ذو كبر فی الثناء الحسن

هیچ متكبری نیست كه مستحق دعای نیكو باشد.



[ صفحه 319]



قال علیه السلام لا جهل اضر من العجب

نابخردی زیان آورتر از عجب نیست.

قال علیه السلام راس الحزم التواضع

سر حلقه احتیاط تواضع و فروتنی است

قال علیه السلام ثلاثة مكسبه البغضاء - العجب و النفاق و الظلم

فرمود سه چیز است كه سبب به وجود آوردن كینه می شود.

1- عجب و خودستائی 2- نفاق و دوروئی 3- ظلم و ستمكاری است كه چون طرف راهی برای دفاع ندارد كینه صاحبان این صفت را به دل می گیرد تا بخواست خدا انتقام بكشد یا به خدا واگذارد.